فقط بخوانید لطفا!

نمی دانم، نمی دانم چقدر  می شود  به  تعلق باطنی  روح در  جسم اعتماد کرد. چه  اگر اعتماد  کنید و  بپذیرید  پس  من یک داستانم که  دارم خودم را  روایت می کنم. زبانم همین کلمه های  پر  حجم ولی روان است. و  جوهره ی  پیدای وجودم همین نوشته هایی که حالا دارند  روی کاغذ شکل می گیرند. یک اثر پست مدرن، بدون فرمی خاص از  اشکال نوشتاری داستان که  روایتهای درونم را خط به  خط، با  زوایای دید  مختلف  و  راویهای پریشان ذهن به  ملثه  ظهور  میرساند. اگر   به گذشته  رجعت  کنمشما ماهیت درونی من من را بیشتر خواهید  شناخت. همین چند  وقت پیش بود  که من به  پشت صندلی   تکیه  زده بودمو  داشتم با منیت خودم زیر سقف برجسته  گلدار   ور   می رفتم. با این موجود  خام جوهره ی خمیر گونه  که  با  شکل گرفتن هر  تفکری در  عمق ذاتش به  اشکال چندگانه  مرا می نمایاند. حالا هم که آقا دارد  پنجه  می کشد  به  ذهنیات خسته من. مدام می گوید  من می اندیشم  پس وجود دارم. باشد  تو وجود  داری، چون من وجود دارم. اصلا   وجود من  وجود تو   و  نشان دهنده خصوصیات بارز   درونی توست. پس وجود ذاتی  من در  صفت خود  تو  همهست. پس نکن! ببین آن مرد  قد بلند  دارد نگاهم می کند. الان پیش خودش می گوید این یارو  یک تخته اش  کم  است.  راستی  چقدر چهره اش آشنا است. شبیه همان نویسنده معروف… اوه  بله  خودش است. بگذار  بروم آنجا و  خودم  را برایش  روایت  کنم. ساعت   3:30بعد  از   ظهر  بود  که در   اتاق انتظار  ایستگاه  مترو خودش را یافت. یعنی با روایت کردن خود  تبدیل به  اثری خواندنی شد. سلام! من نیکلاس هستمو30  سال  قبل  روایت من  درونی  ذات کج  پندارم شروع شد. بدون  طفره… در  کشاکش نا ملایمات ناشی  از   ماشینیزم تبدیل به  یک اثرخوره ی درون روایت پیچیده  و  نا به  هنجار  شدم. و  من درونی ام با تفکراتی  بر خواسته از  جهش  فکری مرا مبدل به روایت های در  هم تنیده ای نمود که  هر  چه  بیشتر آنرا وَرز بدهید خُب بیشتر  جوهره ی اندیشه ایندیویدوآلیست  کاوشگرم  رادر  می یابید.  زیرا  کولاژ های  تنم سالها است به  خوره  بی انسجامی  در هم روایت ها آلوده شده  و  چند سالی می شود  که  روی حمام ساختار  را  ندیده ام. این از  کجا شروع شد؟ خُب! اوووم… او  در  سال1983درست چند  ماه قبل از   تولد  دومین فرزندش  به  عنوان  نقشه  بردار  در  یک شرکت استخدام شد. وقتی  داشت به  اوج  درجات شغلی  می رسید ناگهان کسی  وارد  زندگی اش  شد که  از  نظر  برداشتهای اساسی  جامعه  و  معیارهای سنتی  و  متحجرانه  او  اصلا قابل قبول نبود. یعنی  یک ساختار شکنهنجار  گریز  که  تحت سلطه ی دیکتاتور  مآبانه  و خشک پدر   روایت های درونی خود  را  به  اشکال پیچیده ی گفتمان  چند  شخصیتی  و   پلورالیستی نشان داد. که  همین نشان می داد  که  او   یک آنارشیست به  تمام معنا است. همیشه  با مفاهیم عمیق ذهن فلسفه گرا، پوچ نگر  و  بی قید  خود  پَسِ  پُشت  خرد   را خم می کرد. درست  در  همان زمان که  داشت هرج  و  مرج  طلبی  درونی  خود  را  بسط  و  گسترش می داد  دُچار  صدمات  روحی  روانی  شدید  شد. تحت سلطه  دیکتاتوری پدر  که شخصیت درونی هر  شخصی  را خرد  کرده و  باعث ایجاد تفکرات و  ناهنجارهای ضد  اجتماعی  در  او  میشود  او  نیز  دچار  منیت عمیق فلسفی  پوچگرایی  شد. پیکره  پیچده ی من درونی اش در  جریان  پر  نفوذ  و………………………….